W najnowszym orzecznictwie Sąd Najwyższy wskazuje, że kredytobiorca powinien spłacać kredyt po takim samym kursie przez cały czas trwania umowy. Sąd Najwyższy określił  sposób ustalania rat kredytowych na podstawie wyznaczanych przez bank tzw. tabeli kursów jako klauzulę abuzywną, bowiem kurs nie był umówiony, a był ustalany dowolnie przez bank, co jest bezprawne.

Oznacza to, że niedozwolone postanowienia umowne, zawarte w umowie nie wiążą konsumenta, a zatem są wobec niego bezskuteczne. Zdaniem Sądu Najwyższego zamiast klauzul abuzywnych w pierwszej kolejności należałoby stosować art. 358 par. 2 kodeksu cywilnego przewidujący, że wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.  Jednakże takie zastosowanie jest właściwe tylko do umów zawartych w 2009 r. i później, nie można go zastosować do umów zawieranych przed wejściem w życie w/w przepisu. W związku z tym do umów wcześniejszych właściwe byłoby zastosowanie w drodze analogii art. 41 prawa wekslowego, zgodnie z którym jeżeli weksel wystawiono na walutę, która nie jest walutą miejsca płatności, sumę wekslową można zapłacić w walucie krajowej według jej wartości w dniu płatności. Z przyjętej wykładni tego przepisu wynika, że także chodzi tu o średni kurs NBP, czyli zastosowanie średniego kursu NBP z dnia uruchomienia kredytu.

Reasumując ustalenie kursu spłaty kredytu frankowego może nastąpić na podstawie prawa wekslowego, gdy inne przepisy nie mogą być zastosowane. Zastosowanie tego wyroku przez sądy powszechne może doprowadzić do przełomu w sprawach tzw. frankowiczów. (Wyrok SN z 14 lipca 2017 roku, sygn. akt II CSK 803/16).

Jeżeli posiadają Państwo kredyt we frankach i chcieliby zasięgnąć naszej pomocy prosimy o kontakt z kancelarią.